Shtatë këshilla për prindërit se si të shpëtojnë fëmijët nga cikli i ankthit. Çfarë duhet të bëni (dhe mos të bëni) kur fëmijët janë në ankth?
Kur fëmijët janë në ankth kronik, prindërit me qëllim të mirë, duke mos dashur që fëmija të vuajë, në fakt mund ta përkeqësojnë ankthin e tyre. Ndodh kur prindërit përpiqen t’i mbrojnë fëmijët nga frika e tyre. Këto janë udhëzime për të ndihmuar fëmijët të shpëtojnë nga cikli i ankthit.
- Mos i shmangni gjërat vetëm sepse e bëjnë një fëmijë me ankth.
Ndihma e fëmijëve për të shmangur gjërat nga të cilat kanë frikë do t’i bëjë ata të ndihen më mirë në një afat të shkurtër, por kjo e përforcon ankthin në planin afatgjatë. Le të themi se një fëmijë në një situatë të pakëndshme mërzitet dhe fillon të qajë – jo për të qenë manipulues, por vetëm sepse kështu ndihet. Nëse prindërit i largojnë nga aty, ose i heqin gjënë nga e cila kanë frikë, fëmija e ka mësuar atë mekanizëm përballues. Dhe ky cikël ka potencialin të përsëritet.
- Respektoni ndjenjat e tyre, por mos i fuqizoni ato.
Është e rëndësishme të kuptohet se vërtetimi nuk do të thotë gjithmonë marrëveshje. Pra, nëse një fëmijë është i frikësuar për të shkuar te mjeku sepse duhet të marrë një vaksinë, ju nuk duhet t’i nënvlerësoni ato frikëra, por gjithashtu nuk duhet t’i përforconi ato. Ju duhet të dëgjoni dhe të jeni empatik, t’i ndihmoni ata të kuptojnë se për çfarë shqetësohen dhe t’i inkurajoni ata të ndiejnë se mund të përballen me frikën e tyre. Mesazhi që duhet të dërgoni tek ta është, “Unë e di që ju jeni të frikësuar, dhe kjo është në rregull, dhe unë jam këtu dhe do t’ju ndihmoj ta kaloni këtë.”
- Qëllimi nuk është të eliminoni ankthin, por të ndihmoni një fëmijë ta menaxhojë atë.
Askush prej nesh nuk dëshiron ta shohë një fëmijë të pakënaqur, por mënyra më e mirë për t’i ndihmuar fëmijët të kapërcejnë ankthin nuk është të përpiqemi të largojmë stresorët që e shkaktojnë atë. Është për t’i ndihmuar ata të mësojnë të tolerojnë ankthin e tyre dhe të funksionojnë sa më mirë që munden, edhe kur janë në ankth. Dhe si një nënprodukt i kësaj, ankthi do të ulet me kalimin e kohës.
- Mos bëni pyetje që shkaktojnë gjendje jo të mira por tregohuni diplomat.
Nxiteni fëmijën tuaj të flasë për ndjenjat e tij, por përpiquni të mos bëni pyetje kryesore dhe direkt e në temë si: “A jeni në ankth për provimin e madh? Jeni të shqetësuar për konkursin në shkollë?” Për të shmangur ushqyerjen e ciklit të ankthit, thjesht bëni pyetje të hapura: “Si ndiheni për panairin në shkollë? A do të shkosh me shokët?”
- Nxiteni fëmijën të tolerojë ankthin e tij.
Lëreni fëmijën tuaj të kuptojë se ju e vlerësoni punën që duhet për të toleruar ankthin në mënyrë që të bëjë atë që ai dëshiron ose duhet të bëjë. Është me të vërtetë inkurajuese që ata të përfshihen në jetë dhe të lënë ankthin të marrë kurbën e tij natyrale. Ne e quajmë atë “kurba e zakoneve”. Kjo do të thotë se do të bjerë me kalimin e kohës pasi ai vazhdon të ketë kontakt me stresorin. Mund të mos bjerë në zero, mund të mos bjerë aq shpejt sa do të dëshironit, por kështu i kapërcejmë frikërat.
- Shprehni pritshmëri pozitive, por realiste.
Ju nuk mund t’i premtoni një fëmije se frika e tij është joreale – se nuk do të dështojë në një test, se do të argëtohet me patinazh në akull ose se një fëmijë tjetër nuk do të qeshë me ta gjatë shfaqjes dhe tregimit. Por ju mund të shprehni besimin se ata do të jenë mirë, se ata do të jenë në gjendje ta menaxhojnë atë. Dhe ju mund t’i bëni të ditur se ndërsa përballen me ato frikëra, niveli i ankthit do të bjerë me kalimin e kohës. Kjo u jep atyre besim se pritjet tuaja janë realiste dhe se nuk do t’u kërkoni atyre të bëjnë diçka që nuk mund ta përballojnë.
Sipas rekomandimeve të: Clark Goldstein PhD (psikolog fëmijësh dhe adoleshentësh i specializuar në trajtimin e ankthit dhe çrregullimeve të humorit) dhe ripunimit e zgjedhjes së këshillave nga stafi ynë.
