Me “vetëdijen” e “meditimin” kapërceva çrregullimin e panikut

Kjo që po lexoni është historia e një studenti në Universitetin e Konektikatit (University of Connecticut) në USA i cili ndan përjetimet e tij me panikun. Kjo letër është e botuar në platformën universitare studentore të Universitetit dhe ai ka dashur që ta ndajë edhe me personat e tjerë që ta lexojnë atë. Universiteti i njeh përjetimet e studentëve dhe kërkon që t’i mirëkuptojë ata në sfidat e vështira emocionale. Të gjithë ne mund të prekemi nga një çrregullim i shëndetit mendor, diçka mund të jetë e shkruar në kodin tonë gjenetik dhe mund të fillojmë papritur të ndjehemi çuditshëm ose mund të përjetojmë një situatë të vështirë në jetën tonë, sfida emocionale ose diçka e papritur fillon dhe ndryshon qenien tonë dhe ne duhet të përballemi dhe të kujdesemi kështu për shëndetin mendor. Problematikat e shëndetit mendor mund të prekin çdo kënd, çdo gjini, moshë, rracë, profesion dhe nuk ka të bëjnë me sa i dobët apo i fortë je ti mentalisht. Janë një terësi komplekse e shumë gjërave që vendosin të çekuilibrojnë gjithë sistemin tonë mendor.

Historia vijon…

Unë jam student në Kolegjin e Konektikatit dhe përballem me ankthin çdo ditë. Sulmi im i parë i panikut ndodhi në fund të verës pas vitit të dytë. Ishte tepër e tmerrshme – rrahjet e zemrës, vështirësia në frymëmarrje, marramendja dhe dhimbjet e kokës, djersitja, dobësia në gjunjë, paaftësia për të menduar në mënyrë racionale, etj. Vazhdova të kisha sulme paniku të shumta të dhunshme në ditë gjatë gjithë vitit të ri. Më vinte turp për gjendjen time dhe nuk i tregova askujt për atë që po kaloja ose nuk mora ndihmë derisa të kaloja të gjithë semestrin tim të parë, duke përfunduar me notën mesatare 1.7 (GPA). Unë e kuptoj sa kushdo tjetër se sa dobësuese dhe të tmerrshme janë në të vërtetë sulmet e panikut. Por duke hyrë në semestrin e dytë të vitit tim të lartë, deri më tani kam marrë notat e mia më të mira ndonjëherë në kolegj, jam i shëndetshëm, jam kryesisht i lumtur dhe nuk kam pasur një sulm të plotë paniku prej javësh, ndoshta muajsh (në varësi të atë që ju e konsideroni një “sulm paniku të plotë”). Praktikat e ndërgjegjes dhe meditimit kanë luajtur një rol të rëndësishëm në rimëkëmbjen time, dhe po e shkruaj këtë duke shpresuar se mund të ndihmoj qoftë edhe një person tjetër që po e gjen veten duke kaluar një gjendje të ngjashme. Do të prek vëmendjen dhe meditimin, më pas do të hedh disa këshilla të tjera që kanë funksionuar për mua.

Nëse po e lexoni këtë, atëherë jam i sigurt që e dini se sa e vështirë mund të jetë frymëmarrja normale kur keni të bëni me ankthin kronik. Meditimi i kushton një theks të madh përqendrimit te frymëmarrja, nga momenti kur ajo hyn në trupin tuaj deri në momentin kur largohet. Një pjesë tjetër kryesore e meditimit që unë praktikoj është vetëdija, e cila është të mbajë një mendje të hapur dhe të zbrazët, t’i lërë mendimet të vijnë dhe të shkojnë paqësisht, dhe më e rëndësishmja, të jetosh në momentin e tanishëm. Si dikush që e ka të pakëndshme herë pas here frymëmarrjen, ju mund të meditoni në mënyrë paqësore siç duhet ndërsa keni probleme me frymëmarrjen. Sulmet e panikut shkaktohen, të paktën për mua, duke menduar shumë dhe duke katastrofuar situata jo kërcënuese, kështu që një hap i parë i mirë në reduktimin e sulmeve të panikut është ndërprerja e këtyre mendimeve të dëmshme. Kur meditoni, edhe pse mund të jetë e pakëndshme, përqendrohuni te frymëmarrja. Mendimet do të hyjnë në kokën tuaj; mos i analizoni dhe mos bëni ndonjë punë të madhe prej tyre, thjesht lërini të vijnë e të shkojnë. Kthehuni menjëherë te fokusimi në frymëmarrje. Fokusi i frymëmarrjes ndihmon për të ndërprerë DMN-në tuaj (rrjeti i modalitetit të parazgjedhur), i cili është rrjedha juaj e vazhdueshme e pavullnetshme e mendimeve që ju kujton vazhdimisht faktorët stresues si dështimet e së kaluarës ose detyrimet e ardhshme. Ankthi zakonisht është rezultat i një mendjeje jashtëzakonisht të ngarkuar, kështu që nëse jeni të mbytur nga mendimet tuaja mbyllni sytë, rrini ulur dhe përqendrohuni në frymëmarrje për disa minuta. Kur kapeni brenda mendjes tuaj dhe dëshironi të dilni, meditimi ju lejon të bëni paqe me mendimet tuaja, në mënyrë që të mund të vendoseni rehat në mendjen tuaj.

Studimet shkencore kanë treguar se meditimi aktivizon “përgjigjen e relaksimit”, e cila është e kundërta e saktë fiziologjike e përgjigjes ndaj stresit. Përgjigja ndaj stresit është aktivizimi i sistemit nervor simpatik dhe është ajo që shkakton rritje të rrahjeve të zemrës, marramendje, rritje të frymëmarrjes dhe në thelb të gjitha ndjesitë e tjera jashtëzakonisht të pakëndshme të përjetuara gjatë sulmeve të panikut. Përgjigja e relaksimit nga ana tjetër promovon një ritëm më të ulët të zemrës, presion më të ulët të gjakut dhe relaksim të muskujve. Ka një arsye që murgjit budistë duken gjithmonë kaq të qetë!

Vetëdija është e lidhur ngushtë me meditimin dhe mund të praktikohet në çdo kohë, pavarësisht nëse jeni duke ecur në klasë, duke bërë një test ose duke ushtruar. Siç e shoh unë, vetëdija është si “meditimi në lëvizje”. Një person i ndërgjegjshëm jeton nga momenti në moment, duke mos përsiatur për të kaluarën dhe as duke u shqetësuar për të ardhmen. Kërkon që të mbani një mendje të hapur dhe mendja juaj nuk mund të jetë e hapur nëse është plot. Tërhiqeni fokusin dhe perceptimin tuaj nga brenda kokës në jashtë kokës, sepse ka shumë gjëra më interesante nga jashtë! Më pëlqen veçanërisht të praktikoj vëmendjen gjatë ecjes jashtë dhe gjatë praktikës sportive. Të qenit i ndërgjegjshëm gjatë ecjes jashtë më lejon të vlerësoj bukurinë e pemëve dhe kafshëve dhe ngjyrat natyrore. Që nga praktikimi i ndërgjegjes, u dashurova me ngjyrat e ndryshme të perëndimit të diellit ose lindjes së diellit. Gjatë praktikës sportive, të qenit i ndërgjegjshëm më ka ndihmuar të zhvendos fokusin tim nga dhimbja që lidhet me stërvitjen në ndjesitë fizike dhe mendore të vetë-përmirësimit. Praktikimi i ndërgjegjes ndryshon perceptimin tuaj për çfarëdo situate në të cilën e aplikoni, dhe praktika e vazhdueshme e ndërgjegjes përfundimisht do të ndryshojë modelet tuaja të të menduarit dhe mentalitetin e përgjithshëm, i cili për mua ka qenë çelësi për të kapërcyer dhe reduktuar sulmet e mia të panikut.

Ndryshimi i mentalitetit tim bazë dhe botëkuptimit të përgjithshëm ka qenë ndryshimi i vetëm më domethënës i jetës në tejkalimin e çrregullimit të panikut. Jo SSRI ose terapi. Praktika e përkushtuar e ndërgjegjes përfundimisht do të ndryshojë modelet tuaja të të menduarit për mirë, por ju duhet të jeni këmbëngulës dhe t’i besoni procesit. Falë neuroplasticitetit, modelet e mendimit të përdorura shpesh do të përforcohen duke forcuar sinapset neuronale, ndërsa modelet më pak të përdorura të mendimit do të thahen pasi sinapset përgjegjëse për to marrin gjithnjë e më pak stimulim. Me fjalë të tjera, ju mund të gdhendni modele të dëshirueshme të të menduarit dhe sjelljes në trurin tuaj, por kjo kërkon këmbëngulje. Dikur e kaloja gjithë ditën duke parë telefonin tim dhe duke u shtrirë në shtrat, por tani pjesën më të madhe të kohës e kaloj duke lexuar, duke u shoqëruar me miqtë dhe duke ushtruar. Unë gjithashtu ushqehem shëndetshëm dhe shkruaj për gjëra të rëndësishme ose interesante për mua. Unë nuk jam kulmi i lumturisë apo suksesit, por jam 1000 herë më mirë se sa isha vetëm një vit më parë, sepse kuptova se mënyra se si mendoni, si e kaloni kohën tuaj, si hani, etj. janë të gjitha shumë më të rëndësishme. për të jetuar një jetë të shëndetshme dhe të lumtur nga sa mendoja dikur. Kështu që këshilla ime për njerëzit që luftojnë me sulme paniku dhe ankthi: meditoni disa minuta në ditë, përqendrohuni në të jetuarit në momentin dhe zgjidhni një stil jete me të cilin jeni të kënaqur. Dhe më besoni, e di se sa i vështirë mund të jetë ndryshimi. Por është e mundur, dhe më e rëndësishmja, fuqia për të ndryshuar jetën tuaj qëndron ekskluzivisht në duart tuaja.

Burimi: University of Connecticut

Ripunuar nga: Mendje (e) Shendoshe (mendjeshendoshe)