Arsyet shpirtërore për dietën vegjetariane dhe lidhja me meditimin

Kur mendojmë për përfitimet e një diete vegjetariane, ne shpesh i lidhim këto me shëndetin e trupit tonë. Mjekët dhe studiuesit mjekësorë kanë përshkruar këto përfitime dhe kanë rekomanduar vegjetarianizmin për të reduktuar sëmundjet dhe për të kontribuar në shëndetin dhe mirëqenien tonë. Së bashku me përmirësimin e mirëqenies sonë fizike, vegjetarianizmi ka edhe përfitime për mendjen dhe shpirtin tonë.

Gjatë historisë, shumë njerëz kanë adoptuar një dietë me bazë bimore për më shumë sesa thjesht shëndetin e tyre fizik. Për shkak të përparimeve në shkencën mjekësore, efekti i dietës në trupin tonë është vërtetuar shkencërisht vetëm kohët e fundit. Pa prova shkencore, pse njerëzit gjatë gjithë epokave u bënë vegjetarianë? A ka arsye të tjera përveç shëndetit të trupit për të qenë vegjetarian?

Universi i vegjetarianëve është i populluar me njerëz të shkolluar shpirtërisht dhe jo doemos të një besimi fetar. Filozofët, mendimtarët, shkrimtarët, udhëheqësit qytetarë dhe humanitarët gjatë historisë kanë adoptuar gjithashtu dietën vegjetariane. Shumë atletë u bënë vegjetarianë dhe fituan njohje për performancën e tyre të jashtëzakonshme. Çfarë dinin ata për dietën vegjetariane që mund të na japë edhe neve të mendojmë?

Kundër dhunës

Vegjetarianizmi është në përputhje me udhëheqjen e një jete pa dhunë. Shumë tradita besimi mësojnë një parim të përbashkët—nuk duhet të vrasësh. Rregulli i Artë na kërkon që t’u bëjmë të tjerëve ashtu siç do të dëshironim që të tjerët të na bënin neve. Nëse e zbatojmë këtë në jetën tonë, do të thotë se nuk do të donim të vrisnim të tjerët.

Na duhet vetëm të shikojmë kafshët – si gjeldeti, lopa ose pula që theret për ushqim ose peshku i kapur në një grep duke u përpëlitur nga dhimbja – për të kuptuar vuajtjet që ato pësojnë në këto akte të dhunshme. Nëse do të zbatonim rregullin e artë, do ta dinim me siguri se nuk do të dëshironim që kjo të na bëhej.

Ka nga ata që mund të mendojnë se kafshët, zogjtë dhe peshqit nuk janë të vetëdijshëm. Sidoqoftë, mendoni për ata që kanë një kafshë shtëpiake si qen apo mace. Ata e trajtojnë kafshën sikur të ishte një anëtar njerëzor i familjes. Format më të ulëta të jetës mund të mos kenë aftësinë për ta njohur veten si njerëzit, por ato sigurisht kualifikohen shkencërisht nën rubrikën e formave të gjalla – ato rriten, marrin frymë, hanë dhe riprodhohen. Ata gjithashtu ndjejnë dhimbje. Nëse jemi jo të dhunshëm, nuk mund të durojmë të shohim ndonjë qenie në dhimbje, qoftë njerëzore apo kafshë, dhe duam të sigurohemi që të mos jemi ne shkaktuesit e asaj dhimbjeje.

Artisti i madh Leonardo da Vinci ishte një vegjetarian që kishte dhembshuri të madhe. Sa herë që shihte një zog të mbyllur në kafaz, i paguante pronarit kafazin dhe zogun. Pastaj, ai hapte derën e kafazit dhe shikonte zogun e gëzuar të fluturonte drejt lirisë. Jodhuna pranon se të gjitha kafshët dhe të gjithë njerëzit janë fëmijë të Perëndisë. Ata që hyjnë brenda përmes meditimit e kuptojnë se drita e Krijuesit që ndriçon brenda nesh është e njëjta dritë që shkëlqen brenda të gjitha formave të jetës.

Ne jemi ajo që hamë

Një arsye tjetër shpirtërore për të qenë vegjetarian është të shmangim uljen e vetëdijes sonë shpirtërore me dridhjet e kafshëve që hamë. Kur hamë një kafshë, ne po e bëjmë atë kafshë pjesë e jona. Ne po gëlltisim jo vetëm trupin e kafshës, por edhe dridhjet e asaj kafshe, si dhe hormonet e tyre.

Mendoni për frikën që një kafshë do të ndjente në fund të jetës së saj, e mbyllur në kafaz dhe e keqtrajtuar, dhe më pas në rrugën për në thertore. Mendoni për frikën dhe panikun e jashtëzakonshëm që përjeton kafsha ndërsa vritet. Ne e dimë se kur përjetojmë frikë, hormonet e kortizolit dhe adrenalinës lirohen në trupin tonë. Ato ndikojnë tek ne duke e vënë trupin në stres dhe duke prishur funksionet trupore. Hormonet e kortizolit dhe adrenalinës mbeten në kafshën e therur dhe kur ne e hamë atë kafshë ato bëhen pjesë e jona.

Kur poeti romak, Seneka, pasi mësoi mësimet e Pitagorës, u bë vegjetarian, ai e pa këtë ndryshim të lumtur dhe zbuloi për habinë e tij se “mendja e tij ishte bërë më vigjilente dhe më e ndriçuar”. Albert Ajnshtajni, fizikani i madh, ishte aq i bindur për efektin që dieta vegjetariane mund të ketë në natyrën tonë, saqë ai besonte se, nëse miratohej universalisht, vegjetarianizmi do të çonte në përmirësim të madh të gjendjes njerëzore.

Dashuri për të gjithë

Dashuria për të gjithë shtrihet në të gjitha format e jetës, duke përfshirë insektet, zvarranikët, peshqit, zogjtë dhe gjitarët. Të duash të gjithë përfshin të duash gjithë krijimin. Parimi i dashurisë për të gjithë i frymëzoi themeluesit e besimeve të ndryshme të adoptonin një dietë vegjetariane, sepse ata e kuptuan se kafshët janë vëllezërit dhe motrat tona më të vogla në Zot.

Për këtë qëllim, ka një anekdotë të mrekullueshme nga jeta e Shën Françeskut të Asizit. Një ditë, ai pa një burrë që mbante dy qengja mbi supe. Shën Françesku e pyeti se çfarë po bënte me qengjat. Kur burri u përgjigj se po i çonte në treg për t’i shitur në thertore, zemra e Shën Françeskut u mbush me dhembshuri për kafshët. Thuhet se ai e ka shkëmbyer pallton që kishte veshur në këmbim të qengjave dhe i ka vënë kafshët në kujdesin e një shoku me udhëzimet që të kujdeset për mirëqenien e qengjave dhe të mos i vrasë ose t’i dëmtojë në asnjë mënyrë.

Në mënyrë të ngjashme, ne duhet të jemi të dashur dhe të kujdesshëm për të gjitha krijesat e Perëndisë. Ne duhet të hapim zemrat tona për të përqafuar të gjitha format e jetës, madje edhe format e ulëta të jetës, në dashuri.

Shërbimi ndaj Mjedisit dhe Planetit

Një dietë vegjetariane mbështet kujdesin dhe dashurinë për kafshët dhe një përdorim më të mirë të burimeve të tokës që nevojiten për të mbështetur njerëzimin sot dhe për pasardhësit.

Fjala ekologji përfshin fjalën rrënjë oikos, që do të thotë “shtëpi”. Ekologët e konsiderojnë të gjithë planetin si shtëpinë tonë. Ashtu si ne nuk duam të shkatërrojmë shtëpinë tonë, të ndotim ujin tonë të pijshëm, t’i mbysim fëmijët tanë me gazra të dëmshëm ose të shkatërrojmë burimet e nevojshme për të mbajtur shtëpinë tonë, pse të duam t’i bëjmë këto gjëra shtëpisë tonë universale, tokës?

Për sa i përket ruajtjes së burimeve të tokës përmes një diete vegjetariane, shkencëtarët kanë shpjeguar se drithi i nevojshëm për të ushqyer një lopë për t’u therur për ushqim mund të përdoret për të ushqyer shumëfishin e asaj sasie njerëzish. Duke parë tokën dhe një popullsi në rritje, dieta vegjetariane ofron një përdorim më efikas të burimeve tona. Është një formë e dhënies së shërbimit vetëmohues ndaj mjedisit dhe planetit pasi më shumë njerëz mund të ushqehen tani dhe në të ardhmen.

Përfitimet e meditimit

Një nga arsyet shpirtërore për të qenë vegjetarian është për të rritur meditimin e dikujt. Në meditim, nëse duam ta përjetojmë veten si shpirt, një dietë vegjetariane përshpejton përparimin tonë. Për të hyrë në sferat e dritës dhe dashurisë, ne duhet të zhvillojmë virtyte etike. Ne duhet të kemi pastërtinë e zemrës me të cilën mund të përjetojmë Krijuesin. Duke ndjekur këtë dietë, ne zhvillojmë jodhunën, dashurinë dhe shërbimin ndaj formave të tjera të jetës.

Spiritualiteti nuk ka të bëjë vetëm me zhvillimin tonë të brendshëm, por është një mënyrë jetese ku ne kemi dashuri dhe shqetësim për të gjithë jetën në krijim. Spiritualiteti përfshin afrimin me natyrën tonë të vërtetë, Veten tonë të vërtetë, që është një me Perëndinë. Ashtu si Zoti është dashuri, rruga e kthimit te Zoti është gjithashtu përmes dashurisë. Kur jemi të dashur për të gjithë njerëzit dhe për të gjitha format e jetës, ne jemi në rrugën e kthimit te Zoti. Ata që kanë qenë të suksesshëm në rrugën shpirtërore e dinë se vegjetarianizmi ndihmon meditimin dhe përparimin shpirtëror. Sapo të kuptojmë hyjninë që gjallëron të gjitha format në planetin tonë, ne do të përhapim paqe dhe dashuri kudo që të shkojmë.

Burimi:

Mjeshtri Sant Rajinder Singh Ji